Stjórnsemi og yfirvegun

Ég á dóttur sem einu sinni var 3 ára en sama sumar skelltum við okkur til Tyrklands. Þessi dóttir mín hafði alltaf verið mjög vatnshrædd og haldið fast utan um einhvern fullorðinn í hvert skipti sem hún fór í vatn. En þarna úti eignaðist hún hringkút sem var með kattarhöfuð fyrir miðju kútnum sem hún gat faðmað að vild og veitti henni það öryggi sem hún þurfti.

En allavega þessi köttur varð besti vinur hennar og hún gekk um eða synti í kútnum mest allan tímann. En þessi litla dama er yngst og frekar stjórnsöm og ákveðin og einn daginn þá vildi hún að stóri bróðir hennar kæmi útí sundlaugina og myndi leika við hana.

Hún: (frekar smámælt) Þoðsteinn, komdu til mín

Hann: Nei ég er að lesa

Hún: Jú komdu núna stþaxþ!

Hann: Nei, ég ætla að lesa bókina, ég kem kannski á eftir.

Hún: (En róleg og smámælt en ákveðin í röddinni) Jú Þoðsteinn komdu núna!!

Hann: (Frekar ákveðinn) Nei Eva Björg, ég ætla ekki að koma og hættu nú að trufla mig!

Hún: Þko Þoðsteinn, ef þú kemur ekki núna stþax, þá þsprðrengi ég köttinn!!!

Við vitum ekki enn hvort hún hafi verið meðvituð um að hún myndi sökkva og stóri bróðir myndi bjarga henni eða hvort hún hélt að stóra bróður þætti líka svona vænt um köttinn.