Aðdáandi

Ég á mér aðdáanda, hann stór, feitur og afspyrnuleiðinlegur. Hann er tengdur einni vinkonu minni og á konu.

Það er alltaf gaman að eiga aðdáendur og fá einhverskonar viðurkenningu á eigin ágæti, sama þótt maður viti að viðkomandi aðili segi örugglega það sama við þó nokkrar aðrar konur.  En þegar maður má ekki birtast á vefmiðlinum facebook.com án þess að hann sé búinn að segja "hæ hæ" eftir innan við mínútu þá getur það orðið þreytandi.

Það furðulegasta er samt að ég lét vinkonu mína hafa afrit af samtali sem ég átti við hann, samtal sem hún fór svo með til vinkonu sinnar sem vinkonan fór svo með beint til hans. Ég vissi allan tímann hver yrði endastöðin fyrir þetta umrædda samtal og var bara alveg sátt við það og hélt hann myndi nú hætta að stalka mig á netinu. Það leið svona vika þangað til hann vildi ræða við mig og spyrja hvort ég væri fúl útí hann. Ég sagðist nú ekkert vera það en mér þætti ekki viðeigandi að hann væri stanslaust að daðra við mig (m.ö.o "VILTU HÆTTA AÐ VERA ALLTAF AÐ REYNA VIÐ MIG") ég hélt þetta væri einhvern veginn augljóst. En sumir eru augljóslega mun tregari en aðrir.

Ég er svo sem ekki í vandræðum með að fjarlægja hann af vinalistanum. Ég hélt bara að það væri nóg fyrir hann að ég kom útprentun af samtalinu okkar til konunnar hans. Og ég var eiginlega búin að láta hann vita að mér væri ekki treystandi og vildi að hann léti mig í friði. Líklega best að eyða honum.